Beneden in de la lag nog een voorraadje wist hij. Op zijn tenen sloop hij de trap af, zodat hij niemand wakker zou maken. Halverwege de trap stopte hij. Hij spitste zijn oren. Hij hoorde fluisterstemmen. Was er iemand beneden? Hij daalde nog een trede lager en ging zitten, zodat hij net zicht had op de glazen deur naar de woonkamer.

Op het eerste oog zag hij niets vreemds. Op de tafel stonden twee glazen wijn en een borrelplank met een keur aan hapjes. Moeders boek lag opengeklapt op de rand van de bank. Haar gebreide dekentje ernaast. Waarom had hij dan nog steeds zo’n akelig gevoel in zijn buik? Was het toch de drank?

Voorzichtig liep hij de trap af en gluurde door het glas naar binnen. Zijn vader stond met gekromde rug, zijn gezicht vertrokken in een grimas. In het licht van de volle maan en afgeschermd van de bewoonde wereld zag Rik de transformatie die zijn ouders ondergingen. Hij zag de toename van hun spieren. Over hun hele lijf verscheen een donkere vacht. Handen en voeten groeiden uit tot klauwen met scherpe nagels.

Zijn moeder stak haar tot snuit uitgegroeide neus in de lucht en snoof. Met een ruk draaide ze haar hoofd naar hem om. Had ze hem echt geroken? Haar oplichtende rode ogen keken hem strak aan.

Rik bleef aan de grond genageld staan. Hij ademde zwaar en hart ging als een razende tekeer. Zijn vader gooide zijn hoofd in zijn nek en liet een langgerekte huil horen.

Er ging een rilling door Riks lichaam en de haren op zijn arm gingen er van overeind staan. Hij keek nog eens goed naar zijn arm. Meer haar dan normaal.

Vanuit zijn binnenste ontstond een diepe grom.